Κι έφτασε αισίως κι ο Φλεβάρης!!!! Με πολλές ελλείψεις σε νηπιάκια λόγω πολλών ιώσεων, αλλά και με αισιοδοξία για την επερχόμενη αναγέννηση της φύσης, λόγω του πολύ καλού καιρού. Ο Φλεβάρης...ο Κουτσοφλέβαρος με τις 28 (29 για φέτος ) ημέρες.
Τον υποδεχτήκαμε με την ανάγνωση του νέου βιβλίου της αγαπημένης μας Γιολάντας Τσορώνη Γεωργιάδη και με πολλές όμορφες δραστηριότητες.
Τον υποδεχτήκαμε με την ανάγνωση του νέου βιβλίου της αγαπημένης μας Γιολάντας Τσορώνη Γεωργιάδη και με πολλές όμορφες δραστηριότητες.
Διαβάσαμε το υπέροχο αυτό βιβλίο, που διαπραγματεύεται τη διαφορετικότητα και την αποδοχή της από την υπόλοιπη ομάδα. Κάναμε ερωτήσεις κατανόησης στα παιδιά και μιλήσαμε για τη λεξούλα του τίτλου. Τα παιδιά αναγνώρισαν ότι είναι σύνθετη λέξη, όπως και ο Κουτσοφλέβαρος, βρήκαμε τα συνθετικά των δύο λέξεων, τα καταγράψαμε και ζωγραφίσαμε τις δύο διαφορετικές εκδοχές του Φλεβάρη.
Ο Κουτσοφλέβαρος είναι λυπημένος, γιατί έχει λιγότερες μέρες από τα αδέρφια του, αλλά, όταν εκείνα του υπενθυμίζουν τα πολλά καλά που έχει και το πόσο πολύ τον αγαπάνε γίνεται ένας πανέμορφος και χαρούμενος πια Γλεντζοφλέβαρος, που γλεντάει συνέχεια με τα αδέρφια του κι είναι πολύ χαρούμενος.
Συζητήσαμε πώς ένιωθε στην αρχή του παραμυθιού ο Γλεντζοφλέβαρος και αν έχουμε αισθανθεί ποτέ εμείς έτσι. Οι σκέψεις των παιδιών κατατέθηκαν με μεγάλη ειλικρίνεια κι αμέσως μετά καταλήξαμε στο ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούν κι έχουν δικαίωμα να αισθάνονται και να εκδηλώνουν αυτό που αισθάνονται. Κανένα συναίσθημα δεν είναι ντροπή, αλλά είναι πολύ ευκολότερο όταν το μοιραζόμαστε με άλλους ώστε να μπορέσουν να μας βοηθήσουν.
Επίσης, φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι και τα παιδιά έκαναν την παρατήρηση ότι υπάρχουν και παιδάκι που δεν μπορούν να περπατήσουν και κάθονται σ' ένα καρότσι. Αναρωτηθήκαμε πώς μπορεί να αισθάνονται αυτά τα παιδιά και τι μπορεί να κάνουμε εμείς για να τα βοηθάμε στην καθημερινότητά τους, αν είναι στο σχολείο μας.
Για να το καταλάβουμε καλύτερα, όμως, αποφασίσαμε να το παίξουμε.
Ο Αριόν δεν μπορεί να περπατήσει κι όταν τελειώνουμε τη συζήτηση στην παρεούλα μας και πάμε στις γωνιές για παιχνίδι, εκείνος μένει μόνος....
...μπορούμε να του φέρουμε παιχνίδια κοντά του, για να παίξει κι εκείνος....
...του έπεσαν, όμως και δυσκολεύεται να τα φέρει κοντά του....τι μπορούμε να κάνουμε;;;
....μπορούμε να φέρουμε κοντά του μια καρέκλα, για να τα ακουμπήσει εκεί...
...όμως είναι ακόμη στενοχωρημένος....
...φέρνουμε να του δώσουμε λίγο φαγητό, μήπως πεινάει....
αλλά....ακόμη δεν είναι χαρούμενος....
γιατί;;;;;;;
μα, φυσικά....Μας θέλει κι εμάς κοντά του!!!! Δε χρειάζεται μόνο παιχνίδια!!!!
ΦΙΛΟΥΣ χρειάζεται, για να μοιράζεται τα παιχνίδια μαζί τους!!!!
Γι' αυτό κι εμείς πηγαίνουμε κοντά του, τον αγκαλιάζουμε, τον βάζουμε μέσα στην παρεούλα μας και παίζουμε μαζί του, όπου μπορεί κι εκείνος να παίξει!!!!!
Τα παιδιά χάρηκαν πάρα πολύ το παιχνίδι αυτό, που καλλιεργεί την ενσυναίσθηση και θέλησαν όλα να μπουν και στους δύο ρόλους!!!
Τέλος, ζωγραφίσαμε την ιστοριούλα του Γλεντζοφλέβαρου κι υποσχεθήκαμε πως κι εμείς θα είμαστε σαν τους μήνες που αγκαλιάσαν τον Φλεβάρη και τον έκαναν να αισθανθεί πολύ χαρούμενος και θα προσέχουμε πάντα να είναι χαρούμενα τα παιδιά που βρίσκονται γύρω μας!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου