Ο Ρούλης ο Κουμπαρούλης!!!

31η Οκτωβρίου " Ημέρα της αποταμίευσης"

Ένα πολύ όμορφο παιδικό τραγουδάκι που μόλις βρήκα. Χαρούμενο πολύ, που πιστεύω ότι θα αρέσει πάρα πολύ στα παιδάκια μας. Αύριο, λοιπόν, η ημέρα αφιερωμένη στον Ρούλη τον Κουμπαρούλη!!!!

Η 28η Οκτωβρίου και οι ΤΠΕ!!!!

    Θα μπορούσαν να λείπουν κι οι ΤΠΕ απ' το πρόγραμμά μας;Όχι, φυσικά...
Ετσι τα παιδιά ζωγράφισαν στο Tux Paint εικόνες διάφορες από τα όσα είχαμε συζητήσει..

Επίσης, αντιστοιχίσαμε τις λέξεις ΠΟΛΕΜΟΣ, ΕΙΡΗΝΗ, ΠΙΝΔΟΣ, ΕΛΛΑΔΑ, ΑΕΡΑ με τις αντίστοιχες με μικρά γράμματα μέσω του Hot potatoes...

Και συνεχίζουμε να μαθαίνουμε σιγά σιγά διάφορες χρήσεις του υπολογιστή στο σχολείο μας!!!!

Η Ειρήνη και τα μαθηματικά!!!!

   Κι επειδή δεν μπορούμε χωρίς παιχνίδι με μαθηματικές έννοιες παίξαμε με το περιστεράκι της Ειρήνης θέτοντας ερωτήματα για τη διατήρηση της ποσότητας, την πύκνωση και την αραίωση και την αντιστοιχία 1-1. Είχαμε πέντε περιστέρια και πέντε κλαδιά ελιάς και βάλαμε αρχικά τα περιστέρια σε σειρά πιο πυκνά και τα κλαδιά πιο αραιά κάνοντας την ερώτηση ποιά είναι περισσότερα. Η πρώτη απάντηση ήταν πως τα κλαδιά ήταν περισσότερα. Κάναμε την αλλαγή πυκνώνοντας τα κλαδιά της ελιάς κι αραιώνοντας τα περιστέρια κι η απάντηση ήταν ότι τώρα τα περιστέρια ήταν πιο πολλά. Πώς έγινε, όμως, αυτό; "Κυρία, μαγικά έκανες;;; αφού δεν είχες άλλα στα χέρια σου..." Τότε ένα νήπιο είπε ότι πρέπει να δώσουμε στο κάθε περιστέρι από ένα κλαδί ελιάς για να δούμε ποια θα είναι περισσότερα. Το έκαναν και βρήκαν ότι τελικά ήταν ίσα- ίσα. Και, φυσικά, ακολούθησε πολύ παιχνίδι βάζοντας τα περιστέρια και τα κλαδιά σε διάφορες θέσεις και σχηματισμούς καταλήγοντας στο ίδιο συμπέρασμα.

Ακολούθησε κι ένα φύλλο εργασίας με τον ίδιο στόχο, προκειμένου να αξιολογήσουμε αν μπορούν τα παιδιά να μεταφέρουν στο χαρτί τα όσα είχαν κατανοήσει με το εποπτικό υλικό.

Αυτές είναι κάποιες ενδεικτικές εργασίες των παιδιών !!

Ο Πόλεμος κι η Ειρήνη μέσα από τα μάτια των παιδιών!!!

 Συνεχίζοντας την ενασχόλησή μας με την 28η Οκτωβρίου, τον Πόλεμο και την Ειρήνη ζητήσαμε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν σε διπλωμένο στη μέση Α4 τις δύο καταστάσεις: Τον Πόλεμο και την Ειρήνη...
   Το αποτέλεσμα εξαιρετικό!!!

Στην Ελλάδα η Ειρήνη μα σε άλλα μέρη ο Πόλεμος....

    Ψάχνοντας στον χάρτη, για να μπορέσουμε να τοποθετηθούμε κάπως στο χώρο, αναγνωρίσαμε αμέσως ότι πρόκειται για τον χάρτη της Ελλάδας, καθώς τον γνωρίζουμε ήδη πολύ καλά. Βρήκαμε,πού βρίσκεται η Αλβανία ακολουθώντας οδηγίες της κυρίας (πάνω και στο αριστερό μας χέρι), ακολουθώντας παράλληλα και τα σύνορά μας και καταλάβαμε ότι πρόκειται για μια γειτονική μας χώρα, από την οποία προέρχονται και τρία από τα παιδάκια μας κι έτσι δε μας ήταν άγνωστη. Τοποθετήσαμε εκεί την καρτέλα με το όνομά της αντιστοιχίζοντας με τη λέξη που ήταν γραμμένη στο χάρτη. Τι σχέση, όμως, έχει με τον Πόλεμο του '40, αφού αυτοί που πολέμησαν ήταν οι Έλληνες με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς;;;; Εκεί κοντά στα σύνορα των δύο χωρών βρίσκεται ένα ψηλό βουνό, που εκεί έγιναν οι μεγάλες μάχες του Πολέμου. Το βουνό αυτό μας είναι ήδη γνωστό από το εικονόλεξο της ιστορίας της 28ης Οκτωβρίου και είναι η Πίνδος. Βρήκαμε, λοιπόν και τη δική της καρτέλα και την τοποθετήσαμε στο χάρτη. Τοποθετήσαμε και την καρτέλα της Καστοριάς μας και είδαμε πόσο κοντά είμαστε στα γεγονότα εκείνης της εποχής.

Σήμερα εμείς ζούμε σε Ειρήνη ή σε πόλεμο;;; Μα, φυσικά, σε ειρήνη κι έτσι τοποθετήσαμε και το σύμβολο της Ειρήνης στο χάρτη μας, για να τον κάνουμε ακόμη ομορφότερο. Όμως θεωρήσαμε αναγκαίο να αναφέρουμε ότι δεν υπάρχει ειρήνη σε όλες τις χώρες του κόσμου, όπως στη δική μας και τα παιδιά ξεκίνησαν να λένε ότι είδαν στην τηλεόραση βάρκες με πολλά παιδάκια που έφευγαν από τη χώρα που έχει πόλεμο. "Κυρία, ο πόλεμος είναι μακριά από εμάς...κοίτα έξω...εμείς τώρα έχουμε μέρα, αλλά εκεί αυτοί έχουν νύχτα...είναι μακριά...δεν είναι κοντά μας". Πραγματικά, θέλοντας να καθησυχάσουμε τα παιδιά συμφωνήσαμε ότι ο πόλεμος είναι μακριά μας, αλλά δεν πρέπει να σκεφτόμαστε κι εκείνους τους ανθρώπους που δεν είναι τόσο τυχεροί, όσο εμείς, που ζούμε σε Ειρήνη;;; Θέσαμε τον προβληματισμό πού μπορεί να πήγαιναν αυτές οι βάρκες και γιατί. Τα παιδιά απάντησαν πως μάλλον θα πήγαιναν σε χώρες που δεν έχουν πόλεμο και δε θα φοβούνται. Θα μπορούσαν, ίσως, να έρχονται και στη δική μας χώρα. Επιβεβαιώσαμε στα παιδιά πως πραγματικά έρχονται και στη δική μας χώρα και μιλήσαμε για την Κω, όπου υπάρχει μεγάλο κύμα προσφύγων τον τελευταίο καιρό. Την εντοπίσαμε στο χάρτη, μιλήσαμε για το ότι είναι ένα νησί και τι σημαίνει νησί και βάλαμε και την δική της καρτέλα. 

 (η μόνη δυσκολία εκείνη την ώρα ήταν ότι τα Δωδεκάνησα δε βρίσκονται στον συγκεκριμένο χάρτη νοτιοανατολικά όπως θα' πρεπε, αλλά σε πλαίσιο στο αριστερό μέρος του. Εξηγήσαμε στα παιδιά για ποιο λόγο είναι εκεί κι όχι στο σωστό σημείο και, φυσικά, υποσχεθήκαμε να συνεχίσουμε σ' έναν άλλο χάρτη, όπου θα φαίνονται κανονικά στη θέση τους)

Αμέσως μετά είδαμε εικόνες προσφύγων και μιλήσαμε για το πώς μπορεί να νιώθουν, τι μπορεί να χρειάζονται και πώς θα νιώθαμε εμείς αν έπρεπε να φύγουμε από τη χώρα και τα σπίτια μας χωρίς να το θέλουμε. 

Το ενδιαφέρον των παιδιών υπήρξε πολύ μεγάλο κι αποφασίσαμε ότι μπορούμε να βοηθήσουμε κι εμείς με κάποιον τρόπο. Οι προτάσεις τους πολλές...να τους στείλουμε πράγματα, όπως κάναμε και πέρυσι για παιδάκια που είχαν ανάγκη στην Καστοριά, αλλά και στη UNICEF, να στείλουμε τρόφιμα, κουβέρτες για να μην κρυώνουν, παιχνίδια για να παίζουν και να μη στενοχωριούνται. Πώς, όμως, μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους;;

" Να τα στείλουμε στην Κω, κυρία, ή να τα πάμε εμείς..." Επειδή, όμως, δε γίνεται να τα πάμε εμείς, γιατί είναι πολύ μακριά και  χρειαζόμαστε ή καράβι ή αεροπλάνο, αλλά οι μαμάδες μας δε θα μας αφήσουν (όπως χαρακτηριστικά είπαν τα παιδιά) θα μπορούσαμε να μιλήσουμε με κάποιο σχολείο στην Κω και να μας βοηθήσουν εκείνοι. Πώς, όμως, μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους; Με τηλέφωνο, με γράμμα, με κάμερα, με γράμμα στον υπολογιστή.

Ήρθαμε, λοιπόν, σε επικοινωνία με το 2/θ ολοήμερο Νηπιαγωγείο Κεφάλου της Κω και με τις συναδέλφισσες εκεί κι αποφασίσαμε να έρθουν τα παιδιά σε επικοινωνία μεταξύ τους και να ξεκινήσουμε μία δράση βοηθείας προς τους πρόσφυγες του νησιού.

Η συνέχεια αναμένεται πραγματικά ενδιαφέρουσα και συναρπαστική!!!!!

Το σπίτι του Πολέμου και της Ειρήνης!!!!!

    Αφού μιλήσαμε αρκετά για τον Πόλεμο και την Ειρήνη αποφασίσαμε να κατασκευάσουμε τα σπιτάκια τους και να δούμε ποιοί θα μπορούσαν να μένουν μέσα στο καθένα, με στόχο να μπορέσουν τα παιδιά να αποτυπώσουν τη σκέψη τους για τον Πόλεμο και την Ειρήνη και να ταξινομήσουν τη δραστηριότητά τους στα δύο σπιτάκια.

Έτσι, στο σπίτι του Πολέμου ζει, φυσικά, ο Πόλεμος, ζει ο Φόβος και παιδάκια που φοβούνται, γιατί μπορεί να χάσουν τον μπαμπά τους, αλλά και μανούλα τους, αφού κι εκείνη βοηθούσε τους φαντάρους, ζούνε τα τανκς, τα όπλα, αλλά και μια ραγισμένη καρδιά, γιατί κι αυτή φοβάται και δεν μπορεί να είναι καθόλου χαρούμενη.

Αντίστοιχα, στο σπίτι της Ειρήνης ζούνε ο ήλιος, πολλά χαρούμενα χρώματα, παιδάκια χαρούμενα, πεταλούδες, παιχνίδια, λουλούδια, βιβλία και οι νότες της μουσικής. Επίσης εκεί ζούνε η φιλία, η αγάπη, η καλοσύνη. η ασφάλεια και η χαρούμενη καρδούλα!!!!!

Νομίζω ότι τα μικρά μου Αστεράκια Νηπιάκια αποτύπωσαν με τον καλύτερο τρόπο τον Πόλεμο και την Ειρήνη μέσα από το παιδικό τους μυαλουδάκι!!!! Ελπίζουμε να καταλάβουν έτσι την αξία του αγαθού της Ειρήνης και μεγαλώνοντας να πασχίζουν γι' αυτή και τα οφέλη της!!!!

Και τα δύο σπιτάκια σε αντιδιαστολή , για να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας και να επιλέξουμε σε ποιό θα θέλαμε να μένουμε και γιατί. Η απόφαση όλων προφανής...μα, φυσικά, στο σπιτάκι της Ειρήνης, γιατί θα είναι πολύχρωμο και όμορφο, γιατί θα είναι ζεστό, γιατί εκεί θα νιώθουμε ασφάλεια και ζεστασιά, όπως και στο δικό μας σπίτι, γιατί εκεί θα έχουμε σχολείο, που τόσο το αγαπάμε, γιατί εκεί θα έχουμε φαγητό και πολλά παιχνίδια, γιατί εκεί θα ακούμε μουσική και Χόκυ Πόκυ και τον Ντούτσε και το "Πήραμε το Αργυρόκαστρο και πάμε παραπέρα, τύραννοι ΑΕΡΑ" (!),

γιατί εκεί θα μπορούμε να φυτεύουμε λουλούδια, όπως κάναμε στο σχολείο μας και θα μας τα χαλάνε οι βόμβες και γιατί η καρδιά μας δε θα είναι ραγισμένη, αλλά πάντα χαρούμενη!!!!

Εξαιρετικά τα Αστεράκια Νηπιάκια μας!!!!!

Η 28η Οκτωβρίου με πλαστελίνη!!!

     Παίζοντας στις ελεύθερες δραστηριότητες με πλαστελίνη ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να κάνει έναν φαντάρο με το όπλο του, που πολεμάει "μπαμ μπαμ τους κακούς"!! Τον ρώτησα για ποιον λόγο πολεμούσε ο φαντάρος και μου απάντησε " γιατί οι Ιταλοί ήθελαν να του πάρουν το σπίτι του και την πατρίδα μας!". Τότε τον ρώτησα πώς μπορεί να δείξει με την πλαστελίνη ότι ο φαντάρος πολεμούσε για την πατρίδα μας κι αποφάσισε να κάνει μία σημαία. Είπε ότι έχει σχήμα ορθογώνιο, μέτρησε πόσες λευκές γραμμές έχει κι έκανε και τον λευκό σταυρό. Επειδή, όμως, δεν βρήκαμε άσπρη πλαστελίνη πήρε λευκό μαλλάκι και ξεκίνησε να μετράει το σωστό μήκος, "για να είναι ίσο με τη σημαία", όπως χαρακτηριστικά είπε!!!
     Χαίρομαι πάρα πολύ όταν προκύπτουν τέτοιες δραστηριότητες από τα παιδιά και, κυρίως, όταν καταφέρνουμε να εμπλέκουμε πολλούς γνωστικούς τομείς κατά την υλοποίησή τους. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό στο έργο μας να ενισχύουμε τα παιδιά σ' αυτό που τους αρέσει να κάνουν και να προσπαθούμε να βρίσκουμε τρόπους να περάσουμε τον στόχο που έχουμε θέσει μέσα από την ενασχόληση των παιδιών με κάτι που πραγματικά τους ενδιαφέρει.

Η προσπάθεια του Κωνσταντίνου να μετρήσει το μήκος της κλωστής που χρειάζεται!!!

Έγραψε και το "ΟΧΙ"  για να ξέρουμε με ποιούς πολεμούσε ο φαντάρος και ιδού το αποτέλεσμα!!!!

"ΕΙΡΗΝΗ" του Αριστοφάνη!!!!

  Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος στο σχολείο μας διαβάσαμε την "Ειρήνη" του Αριστοφάνη. Τα νηπιάκια μας απάντησαν σε ερωτήσεις κατανόησης του κειμένου, ζωγράφισαν ό,τι τους έκανε εντύπωση...

και αποφασίσαμε να το "παίξουμε"...

Αφού κατασκευάσαμε ό,τι χρειαζόμασταν για τους ήρωες και μοιράσαμε ρόλους ξεκινήσαμε τη δραματοποίηση...

" Οι θεοί στον Όλυμπο ήταν πολύ θυμωμένοι με τους ανθρώπους, γιατί δεν συμπεριφέρονταν καλά κι αποφάσισαν να στείλουν στη γη τον Πόλεμο...

Εκείνος θυμωμένος έκλεισε την Ειρήνη μέσα σε μια σπηλιά κι ετοιμάστηκε να κάνει κακό στους ανθρώπους κάνοντας σκόνη μέσα στο τεράστιο γουδί του τις πόλεις και τα χωριά τους...

Τότε ο Τρυγαίος αποφάσισε να πάει στον Όλυμπο και να ρωτήσει τους Θεούς πού ήταν η Ειρήνη...

Είπε στις κόρες του αυτό που ήθελε να κάνει κι εκείνες σκεφτικές του απάντησαν πως το είχε ξαναπροσπαθήσει βάζοντας μία σκάλα, από την οποία έπεσε κι έσπασε το πόδι του. Ο Τρυγαίος, όμως, τις απάντησε ότι αυτή τη φορά θα ανέβαινε μ' ένα σκαθάρι κι εκείνες απόρησαν πώς θα μπορούσε να το κάνει αυτό, αφού το σκαθάρι είναι ένα μικρό έντομο. Τις εξήγησε, όμως, πως το σκαθάρι του ήταν πολύ μεγάλο, καθώς το τάιζε γαϊδουροκούραδα στο στάβλο του...

Στο στάβλο το γαϊδουράκι είχε ήδη πιάσει δουλειά, για να προσφέρει στο σκαθάρι την τροφή του...(καλά, εδώ έγινε ένας μεγάλος χαμός από γέλια, καθώς ο Κωνσταντίνος ήταν φοβερά παραστατικός για μια ακόμη φορά..χαχαχαχαχα!!!)

Το σκαθάρι έφαγε και μεγάλωσε πολύ...

...πήρε στην πλάτη του τον Τρυγαίο...

και τον ανέβασε στον Όλυμπο, όπου εκεί συνάντησε τον Ερμή, ο οποίος του είπε ότι οι θεοί είναι πολύ θυμωμένοι και πως οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν κάτι να φέρουν πίσω την Ειρήνη, γιατί ο Πόλεμος θα κάνει μεγάλο κακό...

....Ο Τρυγαίος γύρισε γρήγορα πίσω στη γη και είπε στις κόρες του όσα άκουσε κι αποφάσισαν να τρέξουν για να σώσουν την Ειρήνη. Πήραν σχοινιά και έτρεξαν στη σπηλιά...

...και μετά από σκληρή προσπάθεια κατάφεραν να βγάλουν έξω την Ειρήνη...

Αμέσως την πήραν μαζί τους πολύ χαρούμενοι που τα κατάφεραν και πήγαν όλοι μαζί στο σπίτι του Τρυγαίου να πιουν και να φάνε...

...Εμφανίστηκε τότε ένας άνθρωπος, ο οποίος πουλούσε όπλα και ήθελε τον Πόλεμο, για να κερδίζει πολλά χρήματα, αλλά τον έδιωξαν λέγοντάς του ότι δεν θέλουν ποτέ όπλα γιατί θέλου Ειρήνη και όχι Πόλεμο...

..λίγη ώρα αργότερα εμφανίστηκε ένας χωρικός, ο οποίος τους χάρισε δρεπάνια, για να θερίσουν τα χωράφια τους και να κάνουν ψωμάκι, αφού τόσον καιρό ο Πόλεμος δεν τους το επέτρεπε...

Τον κάλεσαν κι εκείνον για να τον κεράσουν, όπως επίσης και τα ζωάκια τους και περνούσαν πολύ πολύ καλά όλοι παρέα με την αγαπημένη τους Ειρήνη...

Κι επειδή μας αρέσει πολύ να δίνουμε κι ένα διαφορετικό τέλος στα παραμύθια μας αποφασίσαμε να ζητήσουμε από τον Ερμή να κλείσει τώρα τον Πόλεμο στη φυλακή, για να μάθει να κάνει τόσο κακό στους ανθρώπους. Εκείνος βλέποντας τους ανθρώπους τόσο ευτυχισμένους αποφάσισε να τους κάνει το χατήρι κι έκλεισε τον Πόλεμο στην ίδια σπηλιά, που κρατούσε φυλακισμένη εκείνος την Ειρήνη...

Είμαστε, όμως, παιδάκια που μάθαμε να συγχωρούμε τους άλλους κι αποφασίσαμε να συγχωρήσουμε και τον Πόλεμο, για να μη μείνει μόνος του, όπως και τον άνθρωπο που πουλούσε τα όπλα. Πρώτα, όμως, θα έπρεπε να ακούσει πολύ προσεκτικά την Ειρήνη...

...η οποία του είπε να μην ξανακάνει ποτέ κακό στους ανθρώπους ...

Κι αφού ο Πόλεμος κατάλαβε ότι όλοι ζούμε καλύτερα με την Ειρήνη και συμφώνησε σε όσα του είπε εκείνη άρχισαν όλοι μαζί αγαπημένοι το χορό!!!"

Μαθαίνουμε μ' αυτόν τον τρόπο πόσο σημαντική είναι η Ειρήνη στη ζωή μας και πόσο καλά περνάμε όταν έχουμε Ειρήνη και όχι Πόλεμο...!!!!