Οι κανόνες της τάξης μας!!!!

    Αφού πέρασαν κάποιες μέρες με ελεύθερο παιχνίδι στις υποτυπωδώς οργανωμένες γωνιές μας, ώστε να γνωρίσουν και τα μικρά μας το χώρο και να νιώσουν το παιχνίδι σαν έννοια άρρηκτα δεμένη με την έννοια του νηπιαγωγείου, ξεκινήσαμε να θέτουμε κάποιους προβληματισμούς στα παιδιά, ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μαζί, όπως κάθε χρόνο, τους κανόνες της τάξης μας.
     Μέσα, λοιπόν, από διάφορες συγκρούσεις, που άλλες φορές προέκυψαν από το παιχνίδι των παιδιών κι άλλες φορές τις "δημιουργήσαμε" εμείς, αποφασίσαμε ότι:

1. Θα προσπαθήσουμε πολύ να μην κοροϊδεύουμε κανέναν φίλο μας στο σχολείο, αλλά και κανένα παιδάκι, γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι κι ούτε μπορούμε όλοι να κάνουμε τα ίδια πράγματα...

(σε συνέχεια του κανόνα αυτού συζητήσαμε για το ότι ο καθένας από εμάς είναι διαφορετικός και γνωρίζοντας τα περισσότερα παιδιά από πέρυσι μιλήσαμε για τις ξεχωριστές ικανότητες του καθενός στις διάφορες γωνιές του σχολείου, τονίζοντάς τους ότι κάποιος μπορεί να κάνει πολύ όμορφες κατασκευές στα τουβλάκια, γιατί του αρέσουν πολύ, αλλά ο άλλος μπορεί να παίζει πολύ όμορφα στο κουκλόσπιτο κι άλλος να φτιάχνει πολύ ωραία πράγματα με τις πλαστελίνες. Φροντίσαμε, έτσι, να νιώσει ο καθένας μοναδικός σε κάτι και να νιώσει ότι μπορεί να βοηθήσει τον φίλο του, όταν του ζητηθεί η βοήθειά του αντί να τον κοροϊδέψει)

2. Θα είμαστε πολύ προσεκτικοί, ώστε να μην είναι κανένα παιδάκι λυπημένο στο σχολείο. Επειδή, όμως, είμαστε άνθρωποι και μπορεί κάποιες φορές να νιώσει ένα παιδάκι λυπημένο, θα πρέπει να το βοηθήσουμε να αισθανθεί καλύτερα.

( είναι κακό να αισθανόμαστε λυπημένοι κάποιες φορές; και βέβαια όχι... γιατί μπορεί να νιώσει ένα παιδάκι λυπημένο στο σχολείο; τι μπορούμε να κάνουμε όλοι εμείς για να το βοηθήσουμε;

Με αφορμή τις ερωτήσεις αυτές καταλάβαμε ότι δεν είναι κακό να νιώσουμε κάποια στιγμή λυπημένοι. Μπορούμε, όμως, να πούμε στους φίλους μας και στις κυρίες τι μάς έχει πειράξει, ώστε να νιώσουμε καλύτερα. Επίσης, όταν δούμε ένα παιδάκι λυπημένο, μπορούμε να το ρωτήσουμε γιατί νιώθει έτσι και να προσπαθήσουμε να το βοηθήσουμε, ώστε να ξεχάσει αυτό που το έχει ενοχλήσει και να αισθανθεί καλύτερα.

3. Μπορούμε να παίζουμε σε όλες τις γωνιές του σχολείου και με όλα τα παιχνίδια, αλλά όταν τελειώσουμε το παιχνίδι μας, τα συμμαζεύουμε, τα βάζουμε στη θέση τους και φροντίζουμε η τάξη μας να είναι όμορφη, τακτοποιημένη και καθαρή.

(Δουλεύοντας πάνω σ' αυτό το μεγάαααααλοοοο ζήτημα και για τα σχολεία, αλλά και για τα δωμάτια των παιδιών στο σπίτι, δημιουργήσαμε κάποιες συνθήκες παιχνιδιού και με τον ένα τρόπο και με τον άλλο. Αρχικά, μετά το παιχνίδι τους τις πρώτες κυρίως μέρες κι αφού είχαν ανακατέψει τα πάντα όμως μέσα στην τάξη, χωρίς να τους πούμε να μαζέψουν, καθήσαμε στην παρεούλα. Τους είπαμε τότε ότι θα παίζαμε μουσικές καρέκλες κι ενθουσιάστηκαν. Σηκωθήκαμε, αλλά......δεν ήταν πολύ εύκολο να βρούμε τον τρόπο και το χώρο, ώστε να παίξουμε όμορφα και με ασφάλεια. Τους δόθηκαν τότε δύο εναλλακτικές: ή θα συμμαζεύαμε πρώτα όλη την τάξη, για να μπορέσουμε να κινηθούμε στο χώρο ή δεν θα παίζαμε το αγαπημένο μας παιχνίδι, καθώς δεν μπορούσαμε ούτε τις καρέκλες να τοποθετήσουμε ούτε και να κινηθούμε γύρω τους. Η απάντηση τους;;;; η προφανής...."Θα μαζέψουμε, κυρία!!!!" και μάλιστα γρήγορα και με μεγάλη χαρά. Με τον τρόπο αυτό κατάλαβαν ότι για να κάνουμε αυτά που προγραμματίζουμε μέσα στο σχολείο, θα πρέπει να είναι όλα τα πράγματα στη θέση τους. Και μάλιστα, δεν θα βγάζουμε όλα τα παιχνίδια στην κάθε γωνιά χωρίς να έχουμε αποφασίσει τι πραγματικά χρειαζόμαστε. ) 

4. Παίζουμε όλοι μαζί και δεν αφήνουμε κανένα παιδάκι μόνο του χωρίς φίλο.

(εδώ δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου, καθώς τα παιδιά γνωρίζονται μεταξύ τους και δεν εντοπίσαμε θέματα, όπως να μην πιάνουν το χέρι κάποιου παιδιού ή παρόμοιες καταστάσεις που είχαμε αντιμετωπίσει άλλες χρονιές)

5. Κάνουμε ησυχία, όταν μιλάει κάποιος άλλος, για να μπορούμε να ακούμε καλά τι έχει να μας πει.

(Ένα πρωινό, μόλις καθίσαμε στην παρεούλα, τους ρώτησα πώς πέρασαν το Σαββατοκύριακο στο σπίτι τους. Τους είπα, όμως, ότι θέλω να μου μιλήσουν όλοι μαζί. Στην αρχή παραξενεύτηκαν και κοιτούσαν ο ένας τον άλλο. Μετά τους εξήγησα ότι θέλω να μου πουν όλοι τα νέα τους, χωρίς να περιμένουν να τελειώσει ο φίλος τους. Ξεκίνησαν να μιλάνε όλοι μαζί και γελούσαν. Τους ρώτησα γιατί γελάνε και η απάντησή τους: "Μα, κυρία, δεν ακούς τι σου λέμε, έτσι.." Γιατί;;; " Γιατί μιλάμε όλοι μαζί και δεν μπορούμε να ακούσουμε κανένα". Αποφασίσαμε έτσι να κάνουμε ησυχία, όταν μιλάει η κυρία ή κάποιος φίλος μας και να περιμένουμε υπομονετικά τη σειρά μας για να πάρουμε το λόγο.

Αυτοί είναι οι 5 βασικοί κανόνες που έχουμε βάλει για την τάξη μας κι από κει και πέρα στην κάθε γωνιά, στην τραπεζαρία και στην αίθουσα χαλάρωσης θέσαμε τους κατάλληλους κανόνες για τη λειτουργία τους.

Αποφασίσαμε να τους "παίξουμε" τους κανόνες και κρεμάσαμε αυτές τις εικόνες από τη δραματοποίησή τους, ώστε να τους θυμόμαστε και να τους υπενθυμίζουμε σε όποιον δείχνει να τους έχει ξεχάσει.