Και ναι....!!!
Μετά από 2 μήνες σχεδόν επιστρέφουμε στις σχολικές μας τάξεις.
Μετά από 2 μήνες αποχωρισμού, απαραίτητου δυστυχώς κατά τα φαινόμενα, επιστρέψαμε στον φυσικό μας χώρο, στη δια ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία. Δεν άνοιξαν σήμερα τα σχολεία, όπως λανθασμένα λέγεται από πολλούς, μετά από 2 μήνες. Γιατί πολύ απλά τα σχολεία δε σταμάτησαν ούτε μέρα να λειτουργούν με τη μέθοδο της εξ αποστάσεως μάθησης, παρά μόνο για το γνωστό διάστημα των χριστουγεννιάτικων διακοπών, όπως κάθε χρόνο. Τώρα, το ότι η δια ζώσης μάθηση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικατασταθεί από την εξ αποστάσεως, το ότι μέσω του υπολογιστή δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να επιτευχθούν όλοι οι στόχοι της παιδαγωγικής διαδικασίας και το ότι υπάρχουν πολλές τεχνικές δυσκολίες στην εφαρμογή της σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης είναι σίγουρα γνωστά τοις πάσι!!! Μέρες ήταν και πέρασαν...
Επιστροφή, λοιπόν, σήμερα, με τεράστια χαμόγελα, τα οποία δεν φαίνονταν μεν κάτω από τις μάσκες, καθρεφτίζονταν, όμως, δε στα παιδικά ματάκια. " Δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ η μικρή, κυρία" δηλώνει ένας μπαμπάς μόλις έρχεται το πρωί..."κι η κυρία το ίδιο, μπαμπά...." πίστεψέ με...όπως, όταν καλούμουν για πρώτη φορά πριν 15 χρόνια, να μπω σε σχολική τάξη... πόσο περίεργο συναίσθημα, αλήθεια....Λίγα τα λεπτά της αμηχανίας...ξαφνικά πέρασαν όλα....επιστρέψαμε ψυχή τε και σώματι.... "κυρία, να παίξουμε πολλή ώρα σήμερα στις γωνίτσες; βρέχει και δεν μπορούμε να βγούμε διάλειμμα...." Και, βέβαια, θα παίξουμε πολλή ώρα...μόνο να θυμηθούμε τους κανόνες που πρέπει να τηρούμε πάντα, για να κρατάμε τον κορονοιό μακριά μας..." "τους ξέρουμε, κυρία, τους κάναμε τόσες φορές, άσε μας να παίξουμε..."
Και παίξαμε....και κάπου εκεί ανάμεσα στο παιχνίδι, θυμηθήκαμε ότι έφυγε το 2020 κι ήρθε το 2021.... και κάπου εκεί ανάμεσα στο παιχνίδι θυμηθήκαμε ότι έφυγε το φθινόπωρο κι ήρθε ο χειμώνας.... και κάπου εκεί ανάμεσα στο παιχνίδι θυμηθήκαμε ότι έφυγαν και ο Νοέμβριος, τον οποίο είχαμε "αφήσει" στο σχολείο και ο Δεκέμβριος, που ήμασταν συνεχώς στο σπίτι κι ήρθε ο Ιανουάριος, που μας ξαναέφερε στο σχολείο μας και γι' αυτό τον αγαπάμε πολύ.
Και κάπου εκεί ανάμεσα στο παιχνίδι θυμηθήκαμε τους υπολογιστές. Τον καιρό που ήμασταν στο σπίτι παρέα με τους υπολογιστές....αξιολόγηση, λοιπόν, από τους ίδιους τους άμεσα ενδιαφερόμενους, από τα παιδιά, που δεν θα πούνε ψέματα, δεν θα κρύψουν αλήθειες, δεν θα προσπαθήσουν να ωραιοποιήσουν τίποτα.
"Κυρία, μας άρεσε που βλέπαμε τους φίλους μας και τις κυρίες μας, αλλά τις πιο πολλές φορές δεν άνοιγε η κάμερα, δε σας ακούγαμε και η μαμά έλεγε ότι μας πετάει έξω...."
"Εμένα μου άρεσε που κάναμε τρουφάκια και στολίδια με τη ζύμη και που παίζαμε με τον τροχό και μας έβαζες μουσική και όταν σταματούσε τον γυρίζαμε και κάναμε ό,τι μας έλεγε..."
"Εμένα μου άρεσε που μιλούσαμε για τον χειμώνα και τα Χριστούγεννα και ζωγραφίζαμε..."
"Εμένα δε μου άρεσε καθόλου και ήμουν λυπημένος, όταν δεν μπορούσα να μπω κι η μαμά έλεγε ότι θα προσπαθήσουμε πάλι"
"Εμένα δε μου άρεσε που βλεπόμασταν μόνο στο λαπ τοπ και δεν ήμασταν κοντά...και τώρα δεν μπορούμε να καθήσουμε κοντά, αλλά είναι αλλιώς...είμαστε λίγο κοντά"
Και, φυσικά, στο ερώτημα πότε μας αρέσει περισσότερο, η απάντηση ομόφωνη. ΕΔΩΩΩΩΩΩ!!!!!
Γι' αυτό ας κάνουμε όλοι μας ό,τι μπορούμε, ώστε να μείνουν ανοιχτά τα σχολεία μας!!! Σοβαρά, όμως... με υπευθυνότητα και σωστό χειρισμό...όχι με ημίμετρα και βιασύνες....όλοι όμως....ο καθένας από το μετερίζι του...χωρίς να ρίχνει ο ένας το μπαλάκι των ευθυνών στον άλλο...δεν γίνεται να φταίει ο εκπαιδευτικός για πιθανή μετάδοση του ιού, όταν έχει μεγάλο πληθυσμό μαθητών μέσα σε λίγα τετραγωνικά.... απλά δε γίνεται..... ας κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να δίνουμε χαρά στους μικρούς μας μαθητές, γιατί το αξίζουν...γιατί είναι το μέλλον....γιατί δε φταίνε για τίποτα από όλα αυτά που κληρονόμησαν....
Κράτος που επενδύει στην παιδεία είναι κράτος που προοδεύει!!!
Με όποιο κόστος....γιατί στη ζωή δεν μετριούνται όλα με το χρήμα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου