Το διαβάσαμε, το συζητήσαμε, ζωγραφίσαμε τις δύο ηρωίδες.
Αρχικά σε ομαδική και μετά ατομική εργασία.
Δημιουργήσαμε το περιστέρι της Δημοκρατίας με την τεχνική του κολλάζ με εφημερίδες
Γινόταν να μην το παίξουμε; όχι βέβαια!!!!!!
Η κυρά Δημοκρατία, λοιπόν, ήταν πολύ καλή και γλυκιά και ήταν αρχηγός στο χωριό
Είχε μεγάλα αυτιά, γιατί της άρεσε να ακούει όλους τους ανθρώπους...
και μεγάλα χέρια για να τους αγκαλιάζει όλους.
Όλοι την αγαπούσαν πολύ στο μικρό χωριό...
Όλοι εκτός από την Ρία τη Δικτατορία, που τη ζήλευε γιατί θα ήθελε εκείνη να είναι αρχηγός.
Όλη μέρα τριγύριζε γύρω γύρω...
και σκεφτόταν πώς θα μπορούσε να γίνει η ίδια αρχηγός...
Έτσι μια μέρα βγήκε στο δρόμο και βρήκε όλους τους αγριεμένους, τους θυμωμένους και τους κακούς...
Τους πήρε μαζί της, τους μέτρησε...
και τους μιλούσε συνεχώς....απαγορεύεται, απαγορεύεται, απαγορεύεται...
Μία νύχτα, λοιπόν, έκλεψαν την κυρά Δημοκρατία και την έκλεισαν στη φυλακή...
Η Ρία η Δικτατορία έγινε τότε αρχηγός, που όλο διέταζε, απαγόρευε τους χωριανούς να κάνουν αυτό που ήθελαν και πάντα ήθελε να κάνουν όλοι αυτό που επιθυμούσε η ίδια.
Οι χωριανοί δεν άντεχαν άλλο αυτή την κατάσταση και ήταν στενοχωρημένοι...
Ώσπου ένα μικρό παιδάκι ψιθύρισε στο αυτί της μαμάς του το τραγούδι της δημοκρατίας "Όλοι μαζί όλοι μαζί είμαστε πάντα πιο δυνατοί"
Το τραγούδι ταξίδεψε σε όλους...
κι αποφάσισαν να σώσουν την κυρά Δημοκρατία φωνάζοντας δυνατά το τραγούδι της έξω από τη φυλακή της.
Η Ρία βγήκε για να τους διώξει...
κι όταν είδε ότι δεν τα κατάφερνε φώναξε τους φύλακές της για να τους χτυπήσουν. Όμως εκείνοι είδαν μπροστά τους τα αδέρφια τους, τους γονείς τους, τους φίλους τους και δεν μπόρεσαν να το κάνουν. Πέταξαν τα χρυσά κουμπιά που τους είχε δώσει η Ρία κι αγκαλιά με τους χωριανούς ελευθέρωσαν την κυρά Δημοκρατία.
Η Ρία η Δικτατορία θύμωσε πάρα πολύ κι έφυγε για πάντα από το χωριό.
Επειδή, όμως, εμείς στο σχολείο μας μάθαμε να καταλαβαίνουμε τα λάθη μας και να ζητάμε συγγνώμη, το ίδιο έκανε και η Ρία, η οποία κατάλαβε ότι κανένας δεν μπορεί να γίνει αρχηγός με το ζόρι κι ότι πρέπει πάντα να ακούμε και τη γνώμη των άλλων κι έτσι τη συγχωρήσαμε και χορέψαμε όλοι μαζί παρέα.
Μάθαμε το τρίγωνο που είναι σαν το πρώτο γραμματάκι της Δημοκρατίας.
Βρήκαμε τρίγωνα τουβλάκια...
Μετρήσαμε πλευρές και γωνίες...
το σχηματίσαμε και το περπατήσαμε...
το σχηματίσαμε με τα σώματά μας...
με τα χέρια μας...
το ζωγραφίσαμε...
το κόψαμε και το κολλήσαμε για να το βάλουμε στη γωνιά των μαθηματικών, ώστε να το θυμόμαστε...
Αφού συνδέσαμε την ιστορία της κυρίας Δημοκρατίας με την επέτειο του Πολυτεχνείου
κόψαμε εφημερίδες για να δημιουργήσουμε το Πολυτεχνείο...
και το δημιουργήσαμε στη γωνιά του οικοδομικού υλικού με τα τουβλάκια.
