Η επέτειος του Πολυτεχνείου έχει πια περάσει και μάλιστα με γεγονότα, που κάνουν ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη του ανθρώπου για δημοκρατία, σεβασμό στη γνώμη και την άποψη του άλλου και σεβασμού του ανθρωπίνου είδους γεικότερα. Δε θα μπορούσαμε, λοιπόν, να μην μιλήσουμε για την αξία της δημοκρατίας στην κοινωνία των ανθρώπων, ξεκινώντας, φυσικά, από τη μικρή κοινωνία του σχολείου μας.
Οι απόψεις των παιδιών για τη δημοκρατία (τα νήπια εμφανώς επηρεασμένα από πέρυσι και από την ανάγνωση του βιβλίου "Η κυρά Δημοκρατία" της Κωνσταντίνας Αρμενιάκου) εντυπωσιάζουν:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σημαίνει : Αγάπη, φιλία, ειρήνη, να πηγαίνουμε όπου θέλουμε, είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε, τα παιδάκια μπορούν να παίζουν όλα μαζί, να συζητάμε, να πηγαίνουμε σχολείο, να διαβάζουμε βιβλία, να συνεννοούμαστε, να συναντιόμαστε ελεύθερα, να πηγαίνουμε βόλτες και να βλέπουμε τους φίλους μας.
Θα μας άρεσε εμάς αν κάποιος αποφάσιζε για μας χωρίς να μας ρωτήσει και μας έλεγε πάντοτε τι να κάνουμε, ακόμη κι αν δεν το θέλαμε;;; Η απάντηση αναμενόμενη και δυναμική : ΟΧΙ!!!!!!!!
Τη στιγμή εκείνη ένα νήπιο φώναξε ότι έτσι ήταν αυτή η κακιά που έκλεισε τη Δημοκρατία στη φυλακή και που τη λένε Δικτατορία. Αυτή μας λέει τι να κάνουμε, χωρίς να ρωτάει τη γνώμη μας και μόνο ένας θέλει να μιλάει, χωρίς να ακούει ποτέ τους άλλους.
Στη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, λοιπόν, τι θα ταίριαζε;;; Λυπημένα προσωπάκια, φοβόμαστε, κόκκινα μάτια από το κλάμα, έχουμε συνέπειες (!), δε μπορούμε να διαβάσουμε βιβλία που θέλουμε και δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Συζητώντας για όλα αυτά τα νήπια ζήτησαν να ξαναδιαβάσουμε το βιβλίο "Η κυρά Δημοκρατία", πράγμα που κάναμε με μεγάλη χαρά, καθώς θεωρώ ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο, που προσεγγίζει πολύ όμορφα τις δύσκολες κι αφηρημένες έννοιες της Δημοκρατίας και της Δικτατορίας, φέρνοντας τα παιδιά σε μια πρώτη επαφή με τα πολιτεύματα αυτά.
Οι απόψεις των παιδιών για τη δημοκρατία (τα νήπια εμφανώς επηρεασμένα από πέρυσι και από την ανάγνωση του βιβλίου "Η κυρά Δημοκρατία" της Κωνσταντίνας Αρμενιάκου) εντυπωσιάζουν:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σημαίνει : Αγάπη, φιλία, ειρήνη, να πηγαίνουμε όπου θέλουμε, είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε, τα παιδάκια μπορούν να παίζουν όλα μαζί, να συζητάμε, να πηγαίνουμε σχολείο, να διαβάζουμε βιβλία, να συνεννοούμαστε, να συναντιόμαστε ελεύθερα, να πηγαίνουμε βόλτες και να βλέπουμε τους φίλους μας.
Θα μας άρεσε εμάς αν κάποιος αποφάσιζε για μας χωρίς να μας ρωτήσει και μας έλεγε πάντοτε τι να κάνουμε, ακόμη κι αν δεν το θέλαμε;;; Η απάντηση αναμενόμενη και δυναμική : ΟΧΙ!!!!!!!!
Τη στιγμή εκείνη ένα νήπιο φώναξε ότι έτσι ήταν αυτή η κακιά που έκλεισε τη Δημοκρατία στη φυλακή και που τη λένε Δικτατορία. Αυτή μας λέει τι να κάνουμε, χωρίς να ρωτάει τη γνώμη μας και μόνο ένας θέλει να μιλάει, χωρίς να ακούει ποτέ τους άλλους.
Στη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, λοιπόν, τι θα ταίριαζε;;; Λυπημένα προσωπάκια, φοβόμαστε, κόκκινα μάτια από το κλάμα, έχουμε συνέπειες (!), δε μπορούμε να διαβάσουμε βιβλία που θέλουμε και δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Συζητώντας για όλα αυτά τα νήπια ζήτησαν να ξαναδιαβάσουμε το βιβλίο "Η κυρά Δημοκρατία", πράγμα που κάναμε με μεγάλη χαρά, καθώς θεωρώ ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο, που προσεγγίζει πολύ όμορφα τις δύσκολες κι αφηρημένες έννοιες της Δημοκρατίας και της Δικτατορίας, φέρνοντας τα παιδιά σε μια πρώτη επαφή με τα πολιτεύματα αυτά.
Με αφορμή, λοιπόν, όλα αυτά είδαμε βίντεο κινουμένων σχεδίων με θέμα το Πολυτεχνείο...
το συζητήσαμε και μετά είδαμε και σχολιάσαμε τις εικόνες που είχαμε στη γωνιά του θέματος.
Παίξαμε με τους αριθμούς της ημερομηνίας της επετείου βάζοντάς τους στη σωστή σειρά...
κατασκευάσαμε το Πολυτεχνείο με εφημερίδες μιλώντας για το τρίγωνο και το ορθογώνιο...
κάναμε μία ομαδική εργασία με το αγαπημένο μας σύνθημα...
και, φυσικά, ζωγραφίσαμε την κυρά Δημοκρατία και τη Ρία τη Δικτατορία...
Τα αστεράκια μας είχαν την εξαιρετική ιδέα να κόψουμε την κυρά Δημοκρατία, η οποία είχε πολύ μεγάλα αυτιά για να τους ακούει όλους και πολύ μεγάλα χέρια για να τους αγκαλιάζει, και να τη βάλουμε να αγκαλιάζει όλη τη Γη, γιατί μόνο έτσι οι άνθρωποι όλοι θα είναι ευτυχισμένοι. Και, φυσικά, δε διστάσαμε καθόλου...
Ιδού το αποτέλεσμα:
Έτσι θέλησαμε να την τοποθετήσουμε στη γωνιά κι η Ρία η Δικτατορία είναι πιο μακριά, γιατΊ φεύγει τώρα, αφού ένα παιδάκι ψιθύρισε το σύνθημα που χρησιμοποιούμε όλη τη χρονιά στην τάξη μας "ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ!!!"
Έτσι περάσαμε και για φέτος την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου με την πολυαγαπημένη μας κυρά Δημοκρατία, την οποία πρέπει να θυμόμαστε πάντα !!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου