Όταν η φαντασία πάει...σχολείο!!!!

          Όταν το βιβλίο γίνεται παιχνίδι, όταν τα σχολεία μας επισκέπτονται συγγραφείς και έρχονται σε άμεση επικοινωνία με τα παιδιά, όταν "η φαντασία πάει...σχολείο", τότε η καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας, που αποτελεί στόχο μας κάθε χρονιά, αποτελεί μονόδρομο.
          Ξεκινήσαμε, λοιπόν, για τη συγκεκριμένη δράση της Α/θμιας Εκπαίδευσης Καστοριάς, που υλοποιείται για 5η συνεχή χρονιά φέτος, γνωρίζοντας τα βιβλία της κυρίας Λίνας Σωτηροπούλου, αλλά και την ίδια, αφού είχαμε την τύχη να τη φιλοξενήσουμε για φέτος στο σχολείο μας.
          Αντιστοιχίσαμε τα εξώφυλλα των βιβλίων με τους τίτλους τους...

και διαβάσαμε την "Παπουτσωμένη Γάτα", η οποία μας ξετρέλανε κυριολεκτικά...

Όπως και σε κάθε διδακτική αξιοποίηση κάθε βιβλίου, μιλήσαμε για το εξώφυλλο, "μαντέψαμε" το θέμα του βιβλίου, παρατηρήσαμε πολύ καλά τις εικόνες και παίξαμε το παιχνίδι των ερωτήσεων, με ερωτήσεις κατανόησης του κειμένου. 

Είδαμε στο You tube το παραμύθι του παπουτσωμένου γάτου...

και βρήκαμε ομοιότητες και διαφορές...

Σταθήκαμε ιδιαίτερα στην έννοια του "θησαυρού"...ποιός ήταν ο θησαυρός για τη γάτα και ποιος για τον γάτο;

τι είναι ο θησαυρός; "Είναι διαμάντια, πετράδια χρωματιστά που λάμπουν, λεφτά, χρυσάφια, κολιέ, σκουλαρίκια, δαχτυλίδια... είναι τα "πολύτιμα", όπως μας είπε ένα προνήπιο...

Τι είναι, λοιπόν, το πολύτιμο για εμάς;

Φέρνουμε κι εμείς στο σχολείο τον μικρό μας θησαυρό και τον παρουσιάζουμε στους φίλους μας

Κατασκευάσαμε τη δική μας παπουτσωμένη γατούλα, την Πέπη....

και, βέβαια, θέλαμε να παίξουμε κι εμείς την ιστορία του βιβλίου...

Η γατούλα μας η Πέπη, που ήταν πάντα καθωσπρέπει....

συνάντησε τον γάτο, που κρατούσε ένα σακίδιο με "θησαυρό"...

πήγαν βόλτα, αλλά η γατούλα μας έπεσε κι έκλαιγε πολύ, γιατί ντράπηκε μήπως κάποιος την είχε δει... ο γάτος τη βοήθησε να σηκωθεί... και της χάιδεψε τα ρουθούνια...

συνέχισαν τη βόλτα τους,έφτασαν στο ποτάμι και ο γάτος μας, αφού έκανε ένα μπανάκι κι άπλωσε τα ρούχα του να στεγνώσουν, άνοιξε το σακίδιό του, έβγαλε τον θησαυρό του και τον πρόσφερε στην Πέπη, για να φάει κι εκείνη (σαλάμι, τυρί και καλάμια για ψάρεμα ήταν ο θησαυρός του)...

Όταν νύχτωσε, έφυγαν, αλλά έδωσαν ραντεβού για την επόμενη μέρα...το πρωί που ξύπνησε η γατούλα, δεν ήθελα πια να φορέσει τακούνια και στολίδια... της έφτανε που θα συναντούσε τον φίλο της. Ντύθηκε απλά με τις μπότες της, έβαλε φαγητά στην τσάντα της και βγήκε για να συναντήσει τον φίλο της...

Φυσικά αγκαλιάστηκαν και έγιναν αχώριστοι....κι έτσι η γατούλα μας κατάλαβε ποιός είναι ο πραγματικός θησαυρός στη ζωή μας...

Έτσι, λοιπόν, καταλάβαμε κι εμείς τους πραγματικούς θησαυρούς της ζωής μας, που πια δεν είναι οι κούκλες, οι σούπερ ήρωες, τα διαμάντια και τα παιχνίδια. Είναι" οι φίλοι μας, η οικογένειά μας, η ζωή, η αγάπη, το να φερόμαστε όμορφα στον εαυτό μας και στους άλλους, η ευτυχία και τα όνειρα".

Το επιστέγασμα της όλης αυτής δράσης, ήταν η σημερινή μέρα, που υποδεχτήκαμε τη συγγραφέα της "Παπουτσωμένης Γάτας", κυρία Λίνα Σωτηροπούλου. 

Της κάναμε τις ερωτήσεις, που είχαμε ετοιμάσει, ώστε να τη γνωρίσουμε καλύτερα, παίξαμε μαζί της με τον "Πίκο και τη Λόλα" σεργιανίζοντας σ' όλες τις περιπέτειές τους, γευματίσαμε μαζί της και με τους γονείς μας, οι οποίοι μας είχαν ετοιμάσει πεντανόστιμες λιχουδιές και περάσαμε πάρα μα πάρα πολύ όμορφα!

Της χαρίσαμε και το βιβλίο, που είχαμε γράψει εμείς για την κουκουβάγια της τάξης μας και τη φίλη της...

και, φυσικά, και την Πέπη...

Η κυρία Λίνα ήταν απλά εξαιρετική με όλους μας! Καθήλωσε μικρούς και μεγάλους με τις διηγήσεις και τα κόλπα της!!!!

Περάσαμε μία υπέροχη εβδομάδα και μία ακόμη πιο υπέροχη ημέρα με την κυρία Λίνα κι αυτό μπορείτε να το δείτε στα πρόσωπα των παιδιών, τα οποία, παρόλο που είναι καλυμμένα, ακτινοβολούν ευτυχία!!!!